θεοτείχιστος

θεοτείχιστος, -ον (Μ)

ο προστατευόμενος από τον θεό.

[ΕΤΥΜΟΛ. < θεο-* + -τείχιστος (< τειχίζω < τείχος), πρβλ. α-τείχιστος, θαλασσο-τείχιστος].